Η 25η Νοεμβρίου έχει καθιερωθεί ως η Διεθνής Ημέρα Εξάλειψης της Βίας κατά των Γυναικών, από το 1981, προς τιμήν των αδελφών Μιραμπάλ από τη Δομινικανή Δημοκρατία, οι οποίες δολοφονήθηκαν το 1960 με εντολή του κυβερνήτη της χώρας, Ραφαέλ Τρουχίγιο.
Το επόμενο καθοριστικό βήμα για την προσπάθεια εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών και των κοριτσιών έγινε στις 20 Δεκεμβρίου 1993, όταν η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ υιοθέτησε τη Διακήρυξη για την Εξάλειψη της Βίας κατά των Γυναικών, ενώ στις 7 Φεβρουαρίου 2000 θέσπισε και επισήμως την 25η Νοεμβρίου ως την Διεθνή Ημέρα.
Η βία κατά των γυναικών και των κοριτσιών, που εκδηλώνεται με πολλές μορφές (επιθέσεις, εμπορία ανθρώπων, σεξουαλική βία, γάμος παιδιών, ακροτηριασμό, γυναικοκτονίες), είναι μια παγκόσμια πανδημία και αποτελεί ηθική προσβολή και σημάδι ντροπής για κάθε κοινωνία. Είναι εκδήλωση έλλειψης σεβασμού και αποτυχίας των ανδρών να αναγνωρίσουν την ισότητα και αξιοπρέπεια των γυναικών. Πρόκειται για ένα ζήτημα θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων και πέρα του ότι βλάπτει το ίδιο το άτομο, έχει και σοβαρές συνέπειες για τις οικογένειες και την κοινωνία.
Ειδικά το 2025 η εκστρατεία εστιάζει στον τερματισμό της ψηφιακής βίας κατά των γυναικών και των κοριτσιών. Ο ΟΗΕ παραθέτει στοιχεία που φανερώνουν την ανάγκη για άμεση δράση:
– Το 38% των γυναικών έχει βιώσει διαδικτυακή βία και το 85% έχουν γίνει μάρτυρες ψηφιακής βίας εναντίον άλλων.
– Η παραπληροφόρηση και η δυσφήμιση είναι οι πιο διαδεδομένες μορφές διαδικτυακής βίας κατά των γυναικών. Το 67% των γυναικών και των κοριτσιών που έχουν βιώσει ψηφιακή βία ανέφεραν αυτή την τακτική.
– Το 90-95% όλων των διαδικτυακών deepfakes είναι μη συναινετικές πορνογραφικές εικόνες με περίπου το 90% αυτών να απεικονίζουν γυναίκες.
– Το 73% των γυναικών δημοσιογράφων ανέφεραν ότι έχουν βιώσει διαδικτυακή βία.
– Λιγότερο από το 40% των χωρών έχουν νόμους που προστατεύουν τις γυναίκες από την παρενόχληση ή την κυβερνοπαρακολούθηση. Αυτό αφήνει το 44% των γυναικών και κοριτσιών στον κόσμο – 1,8 δισεκατομμύρια – χωρίς πρόσβαση σε νομική προστασία.
Κυβερνήσεις, διεθνείς οργανισμοί, οργανώσεις και άλλοι φορείς οφείλουν να συνεργαστούν και να οργανώσουν ενέργειες για ευαισθητοποίηση του κοινού και αποφασιστικής αντιμετώπισης αυτού του εξαιρετικά σοβαρού κοινωνικού προβλήματος.